ادامه مطلب

حتی با صاحب خود پیوند احساسی هم بر قرار می کنند.اما چنان چه بدلایلی در قفس باز شود و پرنده فرصت پرواز پیدا کند لحظه ایی هم درنگ نکرده و از قفس می گریزد البته که من توصیه در قفس ماندن و قبول ادامه گرفتاری برای انسان را نمی پسندم.اما این قصه را عرض کردم تا توجه را به رفتار طبیعت جلب نمایم.حالا رفتار انسان در گرفتاری ها چگونه باید باشد عرض می کنم .اول باید مسئولیت انتخاب خود را قبول کنیم و دیگران را مقصر وضعیت فعلی خود نشماریم. لازم نیست که عوامل را شمارش کنیم همین که قبول کنیم خودمان باعث بوجود آمدن وضعیت فعلی هستیم به ما کمک می کند. بعد از قبول  این موضوع باید خونسردی خودمان را حفظ کرده که البته قبول دارم در بعضی از شرایط واقعا حفظ خونسردی تا مرز غیر ممکن می رسد.اما ناگزیر هستیم برای بررسی جوانب موضوع خونسردی خود را بدست آوریم.حتی اگر وضعیت موجود ما صد در صد توسط دیگران به ما تحمیل شده باشد  باید بدانیم تنها خودمان قادر به رهائی خواهیم بود.وقتی شرایط را درک کردیم و به چگونگی گرفتاری خود واقف شدیم حالا باید تسلیم وضعیت موجود بشویم و کامل موقعیت جدید خود را به پذیریم .اما ما باید تسلیم موقعیت شده ولی تسلیم شرایط نشویم.بلکه دائما شرایط را تحت نظر گرفته و هشیارانه به تغییرات آن دقت کنیم و این به این معناست که با آرامش و خونسردی باید تمام عوامل و راه های خلاصی از این وضعیت را از نظر بگذرانیم .و بدنبال راه عملی و کوتاه و مطمئن برای رهائی خود باشیم.درست مانند آن بلبل که با قبول اسارت خود احتمالا می تواند از تنها گزینه رهائی خود که باز شدن در قفس است درست و بموقع استفاده نماید

ادامه دارد