ادامه مطلب
همان طوری که از مطالب بالا می شود نتیجه گیری کرد عرض می کنم فعالیت های اقتصادی بخش خصوصی با در صد بالایی ناظر بر ایجاد سود و بدست آوردن موفقیت های مالی است
اما فعالیت های اقتصادی دولت نباید و نمی تواند با گرایش ایجادسود و بدست آوردن سود مادی کوتاه مدت، باشد. هزینه هایی که دولت برای گردش اقتصادی انجام می دهد بازده مادی و بخصوص سود کوتاه مدت نباید داشته باشد و بیشتر باید در جهت زیر ساخت های مذهبی –اجتماعی---سیاسی و فرهنگی باشد طی سالیان گذشته ضربات مهلکی به بدنه روابط وفعالیت های اقتصادی وارد آمده و بطور چشم گیری باعث ضعف قدرت نرم اقتصادی شده است
اولین ضربه مهلک به جریان اقتصادی ،ملی کردن فله ائی کارخانه جات و شرکت های خصوصی بود.اثرات ناشی از این سیاست بعد از گذشت حدود چهل سال کاملا قابل مشاهده است و اخیرا دولت بنا را بر بازگرداندن تعدادی از این مراکز اقتصادی به بخش خصوصی گذاشته که در این شرایط هم خودش ضربه ی دیگری بر پیکر اقتصاد ناتوان و روال سالم اقتصادی وارد می آورد
دومین ضربه جنگ هشت ساله بود که تقریبا بیش از نیمی از اقتصاد سالم کشور را نابود کرد. جنگ مزبور علاوه بر هزینه های نقدی و ارزی مملکت نیاز به هزینه های اجتماعی و مقررات و قوانین جاری داشت که در نتیجه با ادامه هشت ساله جنگ ،کلیه موازین و هنجارهای اجتماعی اقتصاد یا از بین رفتند و یا تضعیف و یا با قوانین و روابط نا سالم جایگزین شدند. در هم ریختگی اقتصاد جاری کشور علیرغم تلاش بسیار زیاد حاکمیت در جهت نگهداری آن، باعث بروز مشکلات و نیازهای جدید عدیده شده است که تا کنون قوه مقننه نتوانسته اثرات مخرب آن را با تدوین قوانین مورد نیاز از بین ببرد.
ادامه دارد
